W XIX wieku w miejscu parku znajdował się niezabudowany i rzadko zadrzewiony teren wykorzystywany do organizowania zabaw ludowych oraz jako plac ćwiczeń i rewii wojska. Odbywały się tam również wystawy, m.in. w 1876 rolnicza a w 1887 – higieniczna. Ponieważ był on niewystarczający dla celów wystawowych postanowiono część nieruchomości przeznaczyć na park. Jej część wschodnią przekazano Szpitalowi Ujazdowskiemu, natomiast fragment przy placu na Rozdrożu przeznaczono pod budowę cerkwi św. Michała Archanioła. Park został urządzony w latach 1893–1896 staraniem Komitetu Plantacyjnego. Projektantem był Franciszek Szanior. Był parkiem krajobrazowym. Znalazły się tam m.in. staw zaprojektowany przez Williama Heerleina Lindleya z wodą spływającą po granitowych skałach o powierzchni 0,4 ha oraz sztucznie uformowane wzniesienia. Przy budowie mostka po raz pierwszy na terenie Królestwa Polskiego zastosowano betonową konstrukcję przęsła. Park początkowo nie był ogrodzony.