Lokalizacja: Siewierz, w powiecie będzińskim, województwo śląskie. Uważa się, że zamek powstał w XIV w. Należał do książąt cieszyńskich, a od kiedy w 1443 r. księstwo siewierskie wraz z zamkiem i miastem wykupił od zadłużonego księcia Wacława I cieszyńskiego, biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki, do kolejnych biskupów krakowskich. W XVI w. biskupi rozbudowywali zamek nadając mu wystrój renesansowy. Barokowej przebudowy dokonano w latach 1681-1699. W 1790 r. Sejm Wielki zlikwidował księstwo siewierskie wcielając je do Rzeczypospolitej. Opuszczony w 1790 r. zamek od tamtej pory popada w ruinę. Jeszcze w czasie wojen napoleońskich był wykorzystywany militarnie. Jednak od 1807 r. przez cały XIX wiek pozostał niezamieszkany. Prace rekonstrukcyjne z 1999 r. uczyniły z niego. trwałą ruinę. Z historycznych elementów zachowały się w pełni – wsparte trójskokowymi przyporami – zewnętrzne mury skrzydeł mieszkalnych (z wyjątkiem ściany południowej), dwa pełne fragmenty ścian skrzydeł mieszkalnych od strony dziedzińca, baszta nad bramą główną, barbakan, fragmenty oryginalnej kamieniarki oraz XVI-wiecznych murów obronnych. Jedynym do tej pory zrekonstruowanym (w latach 70.) większym elementem zamku jest fragment przyziemia skrzydła wschodniego (od strony dziedzińca). Ruiny udostępnione są zwiedzającym