Lokalizacja: Rzeszów, województwo podkarpackie. Zamek powstał po koniec XVI w. W miejscu obecnej budowli swoją rezydencję wzniósł Mikołaj Spytek Ligęza, ówczesny właściciel Rzeszowa. Był to dwór otoczony fortyfikacjami. Pierwszy zamek wzniesiono na zarysie zbliżonym do trapezu. Sam dwór był prawdopodobnie murowany, piętrowy, dwutraktowy z sienią przelotową na osi i usytuowany był w północnej części zespołu. Całość otoczono murem kurtynowym o grubości 1,5 m, ze strzelnicami i z kwadratowymi basztami w narożach. W 1620 r. Mikołaj Spytek Ligęza podjął się rozbudowy zamku w celu wzmocnienia jego obronności, jednak jego śmierć w 1637 r. nie pozwoliła dokończyć dzieła. Po trwających kilka lat sporach spadkowych obiekt ostatecznie trafił w ręce Lubomirskich Zamek został rozbudowany w 1682 r., kiedy to na zlecenie Hieronima Lubomirskiego Tylman z Gameren - wybitny architekt i inżynier wojskowy - zajął się projektem jego przebudowy i rozbudowy. Prace te trwały do połowy lat 90. XVII w. Następne zmiany zostały wprowadzono dopiero po 1719 r. W 1735 r. zamek został zajęty przez Sasów, co spowodowało znaczne zniszczenia. Prace remontowe trwały po tym rok. W 1772 r. do Rzeszowa wkroczyli Austriacy, a w 1792 r. Lubomirscy wyprowadzili się z rzeszowskiego zamku do swojej rezydencji w Charzewicach koło Rozwadowa. W 1820 roku Lubomirscy zdecydowali się sprzedać rzeszowski zamek władzom austriackim z powodu braku funduszy na jego utrzymanie. Pod koniec XIX wieku austriaccy zdecydowali się na zburzenie zamku z powodu jego złego stanu. Z istniejącej wcześniej budowli pozostawiono jedynie część wieży bramnej. Powstał de facto nowy zamek, który miał pełnić przede wszystkim rolę sądu i do takich zadań został zaprojektowany. Zamek pozostał gmachem sądu oraz więzienia w okresie dwudziestolecia międzywojennego. W latach PRL-u, a zwłaszcza w okresie stalinizmu, dochodziło w Zamku także do tortur i egzekucji członków ruchu oporu i działaczy antykomunistycznych.